Sanırım pek paylaşmadım blogumda ama benim çok eskiye dayanan bir resim tutkum var.Tüm okul hayatım boyunca resimlerimi öğretmenlerim hep iyi bulmuş ve beni güzel sanatlara yönlendirmeye çalışmışlardı. O zamanki kafam, orta halli ailemin bunu karşılamaya yetmeyeceği ve benim de ressam olursam para kazanamayabileceğimi söylüyordu. Neyse sonuçta fizikçi oldum ama resim hep yapıyordum.
Hiç unutmam orta ikide yaptığım bir resmi öğretmenim çok beğenip el koymuştu. Resimde bir çocuğa araba çarpma anını yapmaya çalışmıştım, köşeyi dönen arabanın dönüşünü anlatma şeklim hocayı etkilemişti, araba kırık gibi gözüküyordu ve bunu zekice bulmuştu. Neyse işte sonraki yıllarda lisede falan da şansıma hep resim dersleri olmuş ve işini ciddiye alan bize teknikler öğreten öğretmenlere denk gelmiştim.
Üniversite yıllarında biraz karikatüre merak saldım, defterlerimşn kenarlarına komik karakterler yarattım. Asistanlığım döneminde uzun süren gözetmenlik seanslarında kağıda rasgele karalamalar yapar sonra onları anlamlı nesnelere dönüştürürdüm. O zamandan sonra da bıraktım diyebilirim.
Bu blogu açtığım yıllarda yeniden heves etmiş ve bir tablet almıştım. Bilgisayardan çizim yapmak biraz zorladı, yine de eski yazılarımda acemi çizimler var. Sonra onu da bıraktım.
Son bir aydır ise aklımda çocuklarımın karakalem portrelerini çizip duvara asmak var. Daha önce karakalem portreleri çok yaptım. Bu sabah markette bir sketch defteri gördüm ve hemen aldım, Helonun boyalarıyla yukarıdaki resmi yaptım çabucak. Çok acemi oldu ama oğlum her an uyanabilir :)
Bir kaç fırça ve iyi kalemler alıp devam etmeye çalışacağım. Bakalım yapabilecek miyim?
Aa, çok güzel olur :-)
YanıtlaSilmerhaba bende de resme olan ilgi taa anaokulundan beri vardı. yazınızı okuyunca bazı şeyler çok tanıdık geldi. hiçbir zamanda üstüne gidememiştim ama 3-4 yıldır sabırla uğraştım. sabır ve çalışmak çok önemli galiba bu konuda))
YanıtlaSilHarika. Benim kızkardeşim de var o yetenek. Resim öğretmeni olmak istiyordu, grafiker oldu :)
YanıtlaSilBence çok güzel olmuş sulu boya ile çalışmayı severim bana serbestlik hissi verir ve oluşan hataların üzerinde tekrar oynamak hoşuma gider. Yaptıklarınızı daha sık paylaşın, kolay gelsin:)
YanıtlaSilÇok güzel olur, bırakma peşini.
YanıtlaSilBenim de aynı senin gibi bir hikayem var, hep yarışmalara giderdi resimlerim, sergilere çıkardı, ben de güzel sanatlar okumak istemiş hatta 1 yıl kursa da gitmiştim ama sonra bizimkilerin bu alanda ilerlersem aç kalacağıma dair düşüncelerinden etkilenip sınavlara girmedim.
Sonra kendime güvenim kayboldu, beğenmiyorum şimdi çizdiklerimi, biraz kes-yapıştır işlerine doğru kaydı ilgim.
Çocukların portreleri ne güzel fikir, benim Atatürk'üm yıllarca odamızın duvarında kalmıştı:)
Biraz pratik mi yapsam acaba geri gelir mi ne dersin:)
Benim de elimi alıştırmam lazım önce, sonra olur herhalde hadi birlikte yapalım mı ne güzel olur
SilBöyle bir yeteneğiniz varsa niçin kullanılmadan kenarda beklesin ki? ;)
YanıtlaSil